Man oh man oh man

Alpe d’HuZes was echt een fantastische, onvergetelijke, indrukwekkende, emotionele en sportieve ervaring.

Wat is het ontiegelijk mooi om te mogen ervaren dat het nog niet zo slecht gaat met de mensheid als we soms denken. We leven in een tijd van steeds meer uitersten, van polarisatie en van meningen. Wat is het gaaf om weer met z’n allen 1 te kunnen zijn. Allemaal samen als 1 team, strijdend voor hetzelfde doel: kanker de wereld uit.

Het maakt daar boven op die berg niet uit hoe jong je bent, welke kleur je hebt of voor welke politieke partij je bent. Want kanker kan echt iedereen treffen, het is samendoen, samen tegen kanker.

Iedereen zet zich in, kijkt om naar die ander, sjouwt met hekken, schept met soep of slaat die arm om je heen. Er wordt gewerkt, zonder te mopperen, zonder belangen, zonder vergoeding. Gewoon, samen werken. Elkaar vooruit helpen. Er zijn voor elkaar.

En dan kom je, na een intense week en een autorit van 11 uur thuis, en dan wordt je hartelijk ontvangen met dit gave spandoek:

‘Met een paprika op zijn kop, 6x naar de top.’

Nee. Zo gek is het nog niet gesteld met de wereld. Dankjewel lieve collega’s voor dit mooie spandoek, dank aan alle sponsoren voor de donaties, dank aan iedereen voor de bloemen, appjes, kudo’s en duimpjes. Maar bovenal voor de liefde. Want die was voelbaar. Zelfs op 1.000 km afstand, op 1.800 meter hoogte en na 6x het snot uit de neus gefietst te hebben

Zo. En nu weer door met die berg werk! Want de kas moet klaar!

Groetjes Hannie

De vrouw van de tuinder

(Voor de duidelijkheid: de tuinder zelf heeft gefietst. Ik heb vooral heel veel gejuicht)